Patron Parafii – św. Kazimierz Królewicz
Kazimierzu przewyborny,
Młodzieńcze czysty, pokorny:
Niegdyż Polski królewiczu,
A teraz nieba dziedzicu
(ze „Śpiewnika kościelnego” ks. Michała Mioduszewskiego)
Urodził się w 1458 roku na zamku królewskim na Wawelu jako syn polskiego króla Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuskiej (Austriaczki). Od 10 roku życia, był kształcony wraz ze swymi braćmi głównie przez kanonika krakowskiego, wielkiego polskiego historyka ks. Jana Długosza. Wraz z ks. Janem Długoszem królewicze przebywali w klasztorze tynieckim i na zamkach w Lublinie, Łęczycy, czy Nowym Sączu. Królewicze uczyli się historii, łaciny, literatury klasycznej i współczesnej im – renesansowej, retoryki i teologii. Kazimierz był bardzo zdolnym uczniem. Do dostojników kościelnych i zagranicznych gości przemawiał po łacinie, ze swoim ojcem rozmawiał po polsku. Kallimach, jeden z wychowawców królewicza Kazimierza, nazywał go „boskim młodzieńcem”.
Kazimierz był najpobożniejszym z braci. Często zrywał się przed wschodem słońca i wraz ze służącym udawał się do kościoła. Bywał u grobu św. Kingi w rocznicę jej śmierci. Do bierzmowania przygotowywał Kazimierza św. Jan Kanty. Gdy miał 13 lat Kazimierz został zaproszony na tron węgierski. Udał się tam na czele dwunastotysięcznej armii, bronił swoich praw do korony węgierskiej przed Maciejem Korwinem. Wyprawa zakończyła się jednak niepowodzeniem. Królewicz Kazimierz powrócił do kraju i przez jakiś czas na przełomie 1471 i 1472 roku przebywał na polecenie ojca na zamku w Dobczycach. Powoli jednak Kazimierz był wciągany w sprawy polityki państwa. Wraz z ojcem uczestniczył w obradach sejmu w Malborku, Piotrkowie i Brześciu Lubelskim. Gdy ojciec przebywał przez dłuższy czas na Litwie, królewicz Kazimierz był wielkorządcą w Koronie. Rezydował na zamku w Radomiu, mając jako doradców między innymi Kallimacha, Piotra z Bnina czy Jana Konarskiego. Dał się wówczas poznać jako dobry i sprawiedliwy władca. Bronił poszkodowanych. Znany był również ze swojej pobożności, szczególnego kultu Najświętszej Marii Panny i wielkiego miłosierdzia. Przypisywana mu jest zasada: „Lepiej umrzeć niż zgrzeszyć”.
Zimą 1483/1484 Kazimierz przebywał w Grodnie. Ostry klimat nie sprzyjał zdrowiu młodego królewicza, chorującego na gruźlicę. Skonał w Grodnie w 1484 roku na rękach Jana Rzeszowskiego, biskupa krakowskiego. Kallimach powiedział o nim : „powinien albo się nie narodzić, albo zostać wiecznym”. Jego kult został uznany przez papieża Klemensa VIII, który kanonizował w 1602 roku królewicza Kazimierza i ogłosił jednocześnie jednym z głównych patronów Polski i Litwy. Papież Pius XII w 1950 roku ogłosił dodatkowo św. Kazimierza patronem młodzieży litewskiej. Niebawem po kanonizacji w 1604 roku wybudowano w Wilnie kościół św. Kazimierza – patrona Litwy, a wkrótce później kościół pod wezwaniem św. Kazimierza w Krakowie, którym opiekują się do dziś ojcowie Reformaci. W kościele tym znajduje się piękny obraz przedstawiający św. Kazimierza – patrona Polski.
Powstało dużo utworów literackich sławiących św. Kazimierza królewicza. Pisali o nim: Klemens Janicki, Kasper Twardowski, ks. Bartłomiej Cieszyński, Adam Mickiewicz (w „Litanii pielgrzymskiej”), Władysław Syrkomola i wielu innych.
Święty Kazimierz królewicz jest szczególnie czczony w Kościele Powszechnym 4 marca.
*********
NABOŻEŃSTWO DO ŚW. KAZIMIERZA
V. Święty Kazimierzu, którego Bóg w swojej świętej
Opatrzności dał nam za Patrona, do Ciebie przychodzimy,
prosząc Cię o wstawiennictwo w naszych potrzebach
duchowych i doczesnych. Wypraszaj nam potrzebne łaski i
bądź towarzyszem w naszej drodze do Ojca Niebieskiego,
V. Kyrie, elejson.
R. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
V. Chryste, usłysz nas.
R. Chryste, wysłuchaj nas
Ojcze z nieba, Boże - zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże
Duchu Święty, Boże
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryjo - módl się za nami
Święta Boża Rodzicielko,
Święty Kazimierzu, Patronie narodu polskiego
Święty Kazimierzu, czcicielu Najświętszej Maryi Panny
Święty Kazimierzu, miłujący ubóstwo
Święty Kazimierzu, nauczycielu miłości Ojczyzny
Święty Kazimierzu, opiekunie ubogich, wdów i sierot
Święty Kazimierzu, pomocy konających
Święty Kazimierzu, obrońco pokrzywdzonych
Święty Kazimierzu, miłośniku i obrońco ziemskiej ojczyzny
Święty Kazimierzu, przewodniku do ojczyzny niebieskiej
Święty Kazimierzu, przybytku cnót wszelkich
Święty Kazimierzu, wzorze pokory
Święty Kazimierzu, przykładzie wytrwałości
Święty Kazimierzu, miłośniku skupienia i modlitwy
Święty Kazimierzu, orędowniku nasz u Boga
Święty Kazimierzu, wzorze i pociecho nasza
Aby nas Bóg obdarzył łaską niezłomnej wiary - Święty Kazimierzu przyczyń się za nami
Aby nas umocnił w jedności i braterskiej zgodzie,
Aby nasze rodziny umocnił w wierności i miłości,
Abyśmy wrócili do wiary i pobożności naszych ojców,
Aby w naszych sercach rosła miłość Boga i bliźniego,
Abyśmy mężnie trwali przy świętej wierze,
Abyśmy gorącym sercem kochali Kościół i Ojca Świętego,
Abyśmy szanowali naszych duchowych pasterzy,
Aby nasza młodzież miłowała pobożność i czystość,
Abyśmy byli wdzięczni Bogu w czasie powodzenia i pociechy,
Abyśmy z miłością i odwagą nieśli swój krzyż,
Abyśmy szczerze miłowali naszych nieprzyjaciół,
Abyśmy rozszerzali królestwo Boże pośród nas,
Abyśmy z miłością czynili to, czego Bóg wymaga,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – zmiłuj się nad nami.
V. Módl się za nami święty Kazimierzu.
R. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się
Panie Jezu Chryste, któryś ubogacał świętego Kazimierza darami swej łaski, pośród zepsucia zachował od grzechu i wśród majestatu królewskiego obdarzył ubóstwem ducha, daj nam, prosimy, abyśmy utwierdzeni w wierze i Twojej miłości naśladowali jego cnoty, jak On czcili Twoją Matkę i nieustannie dążyli do niebieskich dóbr. Który żyjesz i królujesz z Bogiem i Duchem Świętym, na wieki wieków. Amen.
